การกระจายของโรค (Geographic distribution)
        พยาธิไส้เดือนกลม เป็นพยาธิตัวกลมที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาพยาธิตัวกลมที่อาศัยในลำไส้ของคน ซึ่งพบได้บ่อยมากจนได้ชื่อว่า “roundworm of man”   โรคที่เกิดจากพยาธิไส้เดือนกลม เป็นโรคที่อยู่คู่กับมนุษย์มานานนับศตวรรษ ซึ่งพบได้ทั่วไปในประเทศเขตร้อน (Tropics) และเขตชิดร้อน (Subtropics) โดยเฉพาะพื้นที่ที่มีความร้อนชื้น (warm & moist) ตลอดจนในเขตอบอุ่น (temperate regions) ในหมู่ประชากรที่อยู่อาศัยกันโดยไม่ถูกสุขลักษณะ คาดว่ามีมากกว่า 1 ใน 4 ของประชากรโลก ที่ติดโรคพยาธิไส้เดือนกลม   ซึ่งบางประเทศอาจมีอัตราความชุกถึง 80% อัตราการเกิดโรคเท่ากันทั้งเพศชายและเพศหญิง แต่จะพบในเด็ก (น้อยกว่า 10 ขวบ) มากกว่าผู้ใหญ่ เนื่องจากโรคพยาธิไส้เดือนกลมอาจแพร่แบบ hand-to-mouth เด็กได้รับไข่ที่ปนเปื้อนในดินโดยตรงระหว่างการเล่น หรือรับประทานดินโดยตรง โดยเฉพาะในที่ซึ่งผู้คนยากจน เนื่องจากปัญหาด้านสาธารณสุข  โรคพยาธิไส้เดือนกลมมักพบร่วมกับโรคพยาธิปากขอ (hookworm) และพยาธิแส้ม้า (whipworm)   สำหรับประเทศไทย โรคพยาธิไส้เดือนกลมพบได้ในทุกภาค โดยมีอัตราการตรวจพบ 1.48% (พ.ศ. 2534) แต่ภาคใต้จะมีอุบัติการสูง (5.9%) รองจากพยาธิปากขอ  ตารางที่ 1 เป็นข้อมูลเปรียบเทียบอัตราความชุกของโรคพยาธิไส้เดือนกลมในภาคต่างๆ ระหว่างปี พ.ศ. 2500  พ.ศ. 2524 และ พ.ศ. 2534
ตารางที่ 1  อัตราความชุกของพยาธิไส้เดือนกลม (Ascaris lumbricoides)
 
ปี 2500 (%)
ปี 2524 (%)
ปี 2534 (%)
ภาคกลาง
26.4
4.23
0.73
ภาคเหนือ
26.4
0.62
1.51
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
7.5
0.06
0.02
ภาคใต้
70.5
16.58
5.9